สู้เพื่อแม่
ผมเกิดวันที่ 11 กันยายน 2544 เป็นวันที่ผมลืมตาดูโลกผู้ที่ให้กำเนิดผมคือแม่ผมเคยถามแม่ว่าตอนที่แม่คลอดผมออกมาเจ็บไหมแม่ของผมตอบผมอย่างสบายใจว่าไม่เจ็บเลยลูกแค่แม่รู้ว่าลูกของแม่ครบ32แม่ก้สบายใจแล้วตั้งแต่เด็กจนผมเริ่มโตเป็นผู้ใหญ่แม่ก็ยังให้ผมเป็นเด็กน้อยของแม่เสมอแม่ของผมมีลูก2คนผมเป็นลูกคนสุดท้องผมและพี่เป็นเด็กที่ไม่ค่อยตั้งใจเรียนหนังสือทำตัวไม่ค่อยดีผมกับพี่ไม่เคยรู้เลยว่าแม่จะแอบเสียใจรึเปล่าจนวันนึงผมเลยถามแม่ของผมว่าที่ผมกับพี่เป็นแบบนี้แม่เสียใจไหมแม่ของผมตอบผมว่าแม่ไม่เคยเสียใจในตัวผมกับพี่เลยเพราะว่าแม่ของผมเชื่อว่าผมกับพี่เป็นเด็กดีและวันนึงผมออกจากบ้านไปหาเพื่อนดดยที่ผมไม่ได้บอกแม่ของผมผมกลับบ้านดึกผมคิดในใจว่าแม่ต้องว่าผมแน่เลยพอผมถึงบ้านผมเปิดประตูเข้าไปในบ้านผมเจอแม่ของผมนั่งรอผมอยู่พร้อมกับถามผมว่ากินไรรึยังลูกหิวไหมเดี่ยวแม่ทอดไข่ให้ตอนนั้นผมรู้สึกว่าทำไมผมทำตัวแบบนี้ผมรู้ว่าในใจของแม่ผมเป็นห่วงผมมากที่กลับบ้านดึกแต่ท่านไม่อยากว่าผมเเพราะยังไงท่านก้คิดว่าผมเป็นลูกของท่านท่านแค่สอนผมว่าทีหลังจะออกไปไหนให้บอกแม่ก่อนนะตั้งแต่วันนนั้นผมเลยรู้ว่าแม่รักผมกับพี่มากขนาดไหนความฝันของแม่ผมคือการได้เห็นลูกใส่ชุดข้าราชการคือการได้เห้นลูกสบายท่านเคยบอกผมที่ท่านตั้งใจทำงานหาเงินมาเลี้ยงผมกับพี่เพราะว่าพอผมกับพี่โตไปจะได้ไม่ลำบากผมเลยตั้งใจว่าผมจะเป็นทหารผมสัญญากับแม่ของผมไว้ว่าผมไปผมจะเลี้ยงแม่เองผมจะตั้งใจเรียนจะเป็นเด็กดีของแม่กับพ่อจะไม่ทำให้แม่กับพ่อเสียใจโตไปครอบครัวของเราจะได้สบายและอยู่กันอย่างมีความสุขผมรักแม่นะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น